Produkcja porcelany w Europie, w szczególności w pierwszych dekadach produkcji w XVIII w, była niezwykle kosztowna i czasochłonna.
Na jej posiadanie stać było tylko nielicznych.

Ci, którzy mogli sobie na nią pozwolić, eksponowali ją w sposob umożliwiający podziwianie.
Stanowiła o statusie społecznym właściciela.
Szczególnie modne były gabinety porcelanowe, pokoje wyposażone w eksponowane porcelanowe przedmioty, przyborniki, zastawy..

Porcelana serwisowa, używana podczas posiłków złożona była z wielu elementów.
W jej skład wchodziły nie tylko talerze, wazy, ale również platery na owoce, solniczki i pieprzniczki, małe dzbanki na kwiaty stawiane obok talerza każdego z gości.
Na stołach stawiano porcelanowe figurki, a co bogatsze domy stać było na sztućce z porcelanowymi trzonkami.
Jeśli zastawa porcelanowa była bardzo bogata, tak iż nie wystarczało na nią miejsca, stawiano dodatkowy stół obok stołów biesiadnych.

Porcelanowa zastawa świadczyła o zamożności domu.

Jej wartość była znacząca, w literaturze historycznej spotyka się wycenę – za cały serwis można było kupić kilka wiosek.

Na zdjęciach mój nabytek, w którym podano zapewne niejedną pomidorową
lub czarną polewkę

Książęca manufaktura Ludwigsburg okres około 1770
dołączy do serwisu obiadowego z tego samego okresu.

Dla porównania dat – Pierwszy rozbiór Polski odbył się w 1772.
…to mniej więcej w tamtym okresie powstała

Na ekspozycji serwis obiadowy od Höchst XVIII wiek.